Hoe gaan we straks weer open Pim Luiten?

Onlangs kwam het goede nieuws via Cultuurconnectie dat de 1 op 1 muzieklessen weer kunnen worden hervat. Een mooie eerste stap, maar hoe gaat het verder met de kunstencentra? Welke voorbereidingen worden er getroffen voor later en welke oplossingen zijn er voor de huidige situatie? We spraken eerder met Pim Luiten, directeur van Vrijdag in Groningen. 

Wat is de huidige situatie?
De panden van Vrijdag zijn gesloten, maar in de basis zijn we bezig om te proberen digitaal de business door te laten draaien. We hebben de docenten gevraagd; “ga kijken wat er lukt en leer van elkaar”. Wat dat financieel betekent, dat is dan nog een ander verhaal. Je moet natuurlijk de mogelijkheid voor restitutie aanbieden aan klanten en dan kijken of ze geld terug willen en dat heeft weer consequenties voor de steunmaatregelen. Het is een hele puzzel. Ik heb de financiële contouren wel zo ongeveer op het netvlies tot nu toe, maar hoe zal het daarna gaan?

Wat doe je in de tussentijd?
We zetten vol in op digitale vervanging en wat dat is, verschilt enorm per discipline. Muzieklessen kunnen goed online gegeven worden. Ook wordt er nu met digitaal samenspelen geexperimenteerd. Bij de beeldende vakken is dat afhankelijk van de techniek. Tekenen en schilderen kan prima, maar bij boetseren is het lastiger. Bij de afdeling theater hebben we drie nieuwe projecten online ontwikkeld voor deze periode. Het eerste heet The Coronavirus Time Capsule, De pandemie door de ogen van jongeren over de hele wereld. Het theatergezelschap Company Three uit Londen is hiermee begonnen. Al 120 groepen uit 16 verschillende landen hebben zich aangemeld, in totaal 2500 jongeren en daar sluiten wij bij aan.

Het tweede project is Vers van de bank TV, waarbij jongeren elke week een opdracht krijgen om een nieuwe aflevering van hun eigen programma te maken, compleet met online instructievideo’s. 

Het derde project is Romeo en Julia in quarantaine. Al eeuwen geleden wisten Romeo en Julia hoe het was om elkaar niet te mogen zien en dat bood Shakespeare de inspiratie voor een eeuwig meesterwerk.

Hoe ga je straks weer open?
We hebben alle grote beslissingen uitgesteld. We bereiden ons er natuurlijk ook op voor dat het seizoen eigenlijk voorbij is. We gaan wel de zomervakantie respecteren, want voor alle medewerkers is deze periode slopend.

Ik hoop dat we ergens aan het begin van de zomer met een feest open kunnen gaan, maar we weten natuurlijk niet hoe het zich allemaal gaat ontwikkelen. Of wie weet aan het einde van de zomer een gezellige bijeenkomst waar de Groningers elkaar weer vinden en elkaar laten zien wat ze in de tussentijd geoefend hebben. We zullen zien.

Zie je kansen in de crisis?
We zien dat er digitale ontwikkelingen verrassend goed uitpakken, waaronder ons meezingcafé. Als we dat meezingcafé weer fysiek gaan organiseren dan weet ik zeker dat we dit gaan toevoegen, voor mensen die moeilijk de deur uitkomen is dat een uitkomst. Of de online personeelsbijeenkomst die we afgelopen week hadden en die door 110 man werd bezocht. Die is later online ook nog veel teruggekeken. Dat werkte heel erg goed. Ik weet zeker dat we met aspecten van die digitalisering grote stappen maken en dat we die gaan behouden. Er wordt veel directer en sneller digitaal samengewerkt en de gereedschappen die we daar al voor hadden, die worden nu werkelijk goed benut. De digitale vaardigheden van de medewerkers nemen enorm toe.

Wat heb je nodig, nu en straks?
Het eerste wat ik me opkomt is ‘duidelijkheid’. Ik snap dat die niet te geven is, maar de onduidelijkheid is wel het lastigste van deze situatie. Stel dat deze situatie na de zomer niet veranderd, dan moeten we echt structurele oplossingen bedenken voor de anderhalve metersamenleving en de consequenties daarvan voor onze sector. We doen nu alles met een dosis improvisatievermogen en veel sympathie, maar dat is dan niet meer afdoende.

Ik zie ook wel dat de ZZP’ers in deze crisis de hoogste prijs betalen en denk nu wel na over welke kansen ik ze eventueel zou kunnen bieden.  Ik zie jonge docenten terugvallen op bijstandsniveau en weer bij hun ouders intrekken. Dat is de consequentie van deze crisis voor een heleboel jonge professionals in cultuureducatie. Daar moet aandacht voor komen.

Wie steek je een hart onder de riem en geef je het interviewstokje door?
Ik ben wel heel erg benieuwd hoe het in de provincie Groningen gaat, bijvoorbeeld met mijn collega Leo Hegge, directeur van Cultuurhuis de Klinker in Winschoten. Dat is een gecombineerd podium met een centrum voor de kunsten. Podia worden hard getroffen. Ben benieuwd wat ze overeind weten te houden en in hoeverre ze kunnen rekenen op de financiële support van hun klanten.